Susmak ve savaşmak

Sustuğumuz ve savaşmadığımız için bizleri eleştirenleri görüyorum. Sustuysak hayallerimizi de satmadık ya ! Savaşmamız belki de zaferin ve başarının gereksizliğindendir. İnsanların bazı dar kalıplar için girdiği mücadeleri anlayamıyorum. Tıpkı ufak çocuklar gibi hayır ben haklıyım diye kavga eden veya tartışma sırasında tek amacı öfkesini boşaltmak olan insanlara karşı elde edilen zafer sizce ne kadar önemlidir ? Gerçek zaferin böyle insanlardan uzaklaşmak olduğunu öğrenmek tecrübedir. Susmak harika bir eylemdir böyle tam da kavganın ortasında karşında ki insana aşağılayıcı bir şekilde susmak hem de sen ne anlatırsan anlat cevap yok demek harika bir eylem. Hayatın yeterince kısa olduğunu kavrayamadan ölen yüzlerce insan var. Tüm hayatınızı savaşmak mücadele etmek birilerini ezmek üzerine kurmak anlamsızdır.Günün birinde yalnız başınıza anlaşılmayı beklerken ölme ihtimaliniz yüksektir.

Başarı Üzerine

Her insan çocukken hayaller kurar ; İleride başarılı bir insan olacağım şu mesleği seçeceğim filan. İlerleyen yaşlarında ise bir bir hayallerine ulaşamamanın vermiş olduğu pişmanlıklar hayal kırıklıkları ile yaşar günün birinde bu acı verici düşüncelere alışır tıpkı bir kambur gibi bu olumsuz düşünceleri sırtlanır tüm hayatı boyunca sırtında taşır. Ancak günü gelince kendisine şu soruları sormaya başlar ; Gerçek başarı hedefe hayallere ulaşmak mıdır ? Hedefe ulaşırken yaptıklarınızın hiç mi önemi yoktur ? Mesela Her insan hedefe ulaşırken bazı olumsuzluklar içerirse sizce günün sonunda toplumda ki insanların ahlaki duruşu nasıl olur du ? Bozulmuş bir toplumda kişilerin başarısının bir önemi yoktur. Bence insanlar gelecekte de kuracağı hayaller de her şeyden önce İyi ve Cesur insan olmayı unutmamalıdır. Örneğin Galileo büyük bir bilim insanıydı hayatta çoğu şeyi başarmıştı dünya dönüyor dediğinde Kardinallar onu ölümle yargılamışlardı ve Galileo dünya dönmüyor diyerek ölümden kurtulmaya çalıştı, Günün sonunda ( Ama yine de dönüyor ) dese de mahkemeler de önemli yerlerde her zaman doğru bildiğinin aksine yorumlar yapmıştır. Burada kendimize sormamız gereken soru basittir. Başarı mı önemlidir cesaret mi ? Sizce galileo 'nun korkaklığı ile Don Kişot'un masum cesareti karşılaştırıldığında hanisi daha onurludur.

HAKİMİYET

Ne kadar inkar edersen et, neredeyse hiç bir insan arzuladığı hayatı yaşamaz. Sürekli başkalarının bize biçtiği rolleri hayatları yaşayarak bekliyoruz. Sanki bir simülasyon hayat gibi. Gerçi bir de bize biçilen rolleri onların istediği gibi oynayıp oynayamadığımıza bakarak ödüllendirilip cezalandırılıyoruz.Bu hayatta yönetenler ve yönetilenler var teorisi çok basit bence bir de bu çarkı umursamayanlar olmalı. En büyük saygıyı da umursamayanlar hakediyor. Düşünsene sırf birileri istediği için işini eşinin seçenler tüm hayatları boyunca olmadığı insan gibi görünenler... Sanırım her insan biraz tutsaktır. Sadece bazı insanlar tutsak olmaya kendini inandırarak mutlu mesut yaşar. Bazıları ise yoğun bir mücadele gösterip biraz iltimas kazanır.

İnsanlar

Bazı insanlar Film gibidir. İzlersin güzel ama kardeşim bu kadar bütçe, bu kadar kişi bir araya gelip bunu mu? anlattınız dersin ! Bazı insanlar Şarkı gibidir. Anlamlı kelimeler, anlamlı notalar; 2-3-5 defa dinlersin ve güzeldi der geçersin. Bazı insanlar Şiir gibidir. Çok güzeldir. Kusursuzdur; lakin kimse değerini bilmez ve günün birinde saçma bir şarkı olur kaybolur gider. Bazı insanlar ise; Her okuduğunda ayrı bir hayranlık beslediğin Roman gibidir. Acaba bir daha ne zaman okusam diye düşünüp hiç okumazsın. Bazı insanlar Usta bir Ressamın fırçasından çıkmış gibidir; Çok güzeldir, gözlerinde kaybolursun ve bir daha kendini bulamazsın. Kısacası insanların hepsi farklıdır. O kadar farklı insanlar vardır ki; onların farklılıklarının neden- sonuç ilişkisini kurmaya kalksan ömür yetmez. Bu yüzden hayatın karşına çıkardıklarıyla idare etmek en iyisidir. En azından aramak için fazla çaba sarf etmezsin.

Sonsuzluk

Acaba insanlar hep bu kadar gözü kara arzuları sonsuz muydu ? Nasıl bir motivasyon kaynağıdır bu para ? bir insan yanlış olduğunu bile bile sadece kendi geleceği için nelerden vazgeçebilir ? Değişik bir coğrafya da yaşıyoruz! Bu coğrafya da zafere giden yolda her şey mubahtır.Adamın kafasını kessen arkasından kafir dersin kimse seni konuşmaz! Adamın kariyerini bitirirsin bizden değildi dersin biter, nasıl olur da + 1 verebilirimden ziyade nasıl olabilir de + 1 çalabilirim diye düşünen insandan ne yarar gelebilir ki ? Aslında temel sıkıntı hepimizin fırsat bulunca böyle bireylere dönüşmemiz ve en komiği ise eğitim yalanı neymiş efendim ilk okul öğretmeni iyi bir eğitim verirse çocuk büyüyünce karısını öldürmez iş hayatında her türlü şerefsizliği yapmaz ... Dünyanın her yerinde kötü bir istatistik veri sonrası acaba bu verileri nasıl düzeltiriz diye düşünülürken ülkemde ise veriyi düzenleyenleri görevden alıp yerine arkadaşlarını atamak süper çözüm ... Nereden baksan tutarsızca bir ülke de yaşıyoruz. En komiği ise 100 tane karakteri bozuk insan bir araya gelmiş devlet öyle bir yasa çıkarsın ki hepimiz süper insanlar olalım diyor ... son yıllarda iyice bir düşünce belirmeye başladı kafam da acaba bu bozuk sisteme daha ne kadar direnebilirim ki ? neden daha sakin rutin bir hayat istemek yerine saçma sapan eşyalar için köle olmayı seçiyor ki insanlar ? illa bazı şeylerin zevkine varabilmek için kanser mi olmamız gerekiyor ? Hiç sormaz mı insan benim çocuğum bu şehir de mi büyüyecek ? Eskiden karamsar insanlara acırdım şimdi ise onlardan korkuyorum. Ölüm yokmuş gibi yaşamak çok zevkli hele ki bir de öteki taraf diye bir şeye inanmıyorsan ...

İnsanın İç Dünyası

Acaba mükemmeli istemek doğruyu beklemek saçmalık mı ? Acaba beklerken yok olma tehlikesini de göze almıyor muyuz ? yada geçen zaman ne olacak ki? Lakin gerçek olan bir şey de şu ki sadece beklemek zor veya aramak zor deyip yanlış eksik hatalı olanı kabul etmek saçmalık değil mi ? Lakin her şeye rağmen artık kafamda iyice beliren bir his var en kötü eylem bile eylemsizlikten iyidir. Bir yerde okumuştum ne kadar çok soru sorarsan o kadar mutsuz olursun. Sanırım biz sorularımızı bile eksik soruyoruz beklentilerimiz bile çarpık sanki 3 tur atılacak olan bir koşunun 1. turu bitince kaybedeceğimizi anlayıp direk 3. tura geçme telaşı var üzerimizde! Mükemmel olan ne ki ? acaba biz ne kadar mükemmeliz ? Yoksa korkularımızı bastırma şekli mi mükemmeli bekleme yalanı ? sanırım evet korkuyoruz yanlış tek bir adım atmaktan korkuyoruz tıpkı çocuklar gibi karanlık holün sonunda ne var acaba ? bu yolun sonu nereye çıkar ? Oysa korkularımızın temelinde hep bizim mi suçumuz var ? mesela ben hep kendime sorarım bir insan başka bir insana ne yapabilir ki yaa ? sonra telefonuma mynet den bildirim gelir kocası tarafından 28 yerinden bıçaklanan kadın ... ama gine de inanıyorum ben bir insan bir insana zarar veremez yada verecek insan kendini belli eder. benden size bir tavsiye insan kendini kaldırdıkça mutlu oluyor. Ya da bir süre sonra başkalarının kandırmasına da izin veriyor. Mücadele etmekten ise baştan kaybetmeyi yeğliyor ne uğruna mücadele ediyoruz ? Sormaksızın kendimize,Yaşıyoruz işte..

Yaşam

Her insan bu hayatı farklı yaşar kimileri amaçsızca hayat onu nereye götürürse yaşar kimileri çok plan yapar zengin olmak için yaşar kimileri sevgi için yaşar kimileri ise benim gibi yaşıyormuş gibi yapar.
 
     Aslında bazen o kadar çok düşüncelere dalıyorum ki insanlardan daha çok içimde ki benle konuşuyorum. Sanırım bende bu şekilde yaşıyorum aslına bakarsan böyle yaşamak iyi sakin oluyorsun çünkü insanlar senin için pek değerli değil mesela kimseye küsmüyor sun hem neden küseceksin ki sonuçta herkes zamanı gelince seni terk eder.

     İnsan bence hayatında yalnızca iki mevki için insan seçer arkadaş ve sevgili diğer tüm seçimler onun dışında gerçekleşir. Ben aşk ile ilgili konuları yazmam eğer yazarsam maskem düşer ve çıplak kalırım gibi hissederim her zaman sevdiğim insana bile belli etmek de zorluk çekerim diğer mevki olan arkadaşlık için ise düşüncelerim; Benim şanslı tarafım güler yüzlü olmam sebebiyle yüzlerce insanla arkadaş oldum şanssız tarafım hepsini yanından uzaklaştığım gibi terk ettim. Bence arkadaş edinmek kolay ama dost edinmek zordur. Bu yüzdendir ki sadece karşı karşıya gelince hatırladığım ama ismini bilmediğim sayısız arkadaşım var.

     Bazen kendini insanlardan soyutlaştıran sürekli çalışan veya bir dağda tek başına yaşayan insanlara hak veriyorum. Bu insanlar için mi ömrünü feda edicen ? Bu yüzden bence hayatın henüz başında bir amacınız olmalı ve ona uygun yaşamalısınız. Zengin olmak sevilen biri olmak gibi eğer zengin olmak istiyorsanız çok çal