Sonsuzluk

Acaba insanlar hep bu kadar gözü kara arzuları sonsuz muydu ? Nasıl bir motivasyon kaynağıdır bu para ? bir insan yanlış olduğunu bile bile sadece kendi geleceği için nelerden vazgeçebilir ? Değişik bir coğrafya da yaşıyoruz! Bu coğrafya da zafere giden yolda her şey mubahtır.Adamın kafasını kessen arkasından kafir dersin kimse seni konuşmaz! Adamın kariyerini bitirirsin bizden değildi dersin biter, nasıl olur da + 1 verebilirimden ziyade nasıl olabilir de + 1 çalabilirim diye düşünen insandan ne yarar gelebilir ki ? Aslında temel sıkıntı hepimizin fırsat bulunca böyle bireylere dönüşmemiz ve en komiği ise eğitim yalanı neymiş efendim ilk okul öğretmeni iyi bir eğitim verirse çocuk büyüyünce karısını öldürmez iş hayatında her türlü şerefsizliği yapmaz ... Dünyanın her yerinde kötü bir istatistik veri sonrası acaba bu verileri nasıl düzeltiriz diye düşünülürken ülkemde ise veriyi düzenleyenleri görevden alıp yerine arkadaşlarını atamak süper çözüm ... Nereden baksan tutarsızca bir ülke de yaşıyoruz. En komiği ise 100 tane karakteri bozuk insan bir araya gelmiş devlet öyle bir yasa çıkarsın ki hepimiz süper insanlar olalım diyor ... son yıllarda iyice bir düşünce belirmeye başladı kafam da acaba bu bozuk sisteme daha ne kadar direnebilirim ki ? neden daha sakin rutin bir hayat istemek yerine saçma sapan eşyalar için köle olmayı seçiyor ki insanlar ? illa bazı şeylerin zevkine varabilmek için kanser mi olmamız gerekiyor ? Hiç sormaz mı insan benim çocuğum bu şehir de mi büyüyecek ? Eskiden karamsar insanlara acırdım şimdi ise onlardan korkuyorum. Ölüm yokmuş gibi yaşamak çok zevkli hele ki bir de öteki taraf diye bir şeye inanmıyorsan ...

İnsanın İç Dünyası

Acaba mükemmeli istemek doğruyu beklemek saçmalık mı ? Acaba beklerken yok olma tehlikesini de göze almıyor muyuz ? yada geçen zaman ne olacak ki? Lakin gerçek olan bir şey de şu ki sadece beklemek zor veya aramak zor deyip yanlış eksik hatalı olanı kabul etmek saçmalık değil mi ? Lakin her şeye rağmen artık kafamda iyice beliren bir his var en kötü eylem bile eylemsizlikten iyidir. Bir yerde okumuştum ne kadar çok soru sorarsan o kadar mutsuz olursun. Sanırım biz sorularımızı bile eksik soruyoruz beklentilerimiz bile çarpık sanki 3 tur atılacak olan bir koşunun 1. turu bitince kaybedeceğimizi anlayıp direk 3. tura geçme telaşı var üzerimizde! Mükemmel olan ne ki ? acaba biz ne kadar mükemmeliz ? Yoksa korkularımızı bastırma şekli mi mükemmeli bekleme yalanı ? sanırım evet korkuyoruz yanlış tek bir adım atmaktan korkuyoruz tıpkı çocuklar gibi karanlık holün sonunda ne var acaba ? bu yolun sonu nereye çıkar ? Oysa korkularımızın temelinde hep bizim mi suçumuz var ? mesela ben hep kendime sorarım bir insan başka bir insana ne yapabilir ki yaa ? sonra telefonuma mynet den bildirim gelir kocası tarafından 28 yerinden bıçaklanan kadın ... ama gine de inanıyorum ben bir insan bir insana zarar veremez yada verecek insan kendini belli eder. benden size bir tavsiye insan kendini kaldırdıkça mutlu oluyor. Ya da bir süre sonra başkalarının kandırmasına da izin veriyor. Mücadele etmekten ise baştan kaybetmeyi yeğliyor ne uğruna mücadele ediyoruz ? Sormaksızın kendimize,Yaşıyoruz işte..